Kikkers

Om de hoek verscheen een grote, knappe man. Hij liep met een stevige pas, recht en zelfzeker. De vrijgezel in mij schoot wakker: fraai wild in zicht!

Hij kwam dichterbij en ik knikte goedkeurend bij het fijne hemd en de hippe jeans. Donkere haren, en ik heb het altijd gehad voor de donkere types. Mijn geluksdag.

En toen was hij nog slechts drie passen verwijderd. Het was K.
Hij had ooit nog in mijn jaar gezeten, aan de unief. Een 'studiegenootje', zoals men zegt. Jaren geleden was hij schuchter en grijs, viel niet op, had niet al te veel vrienden, 'niets bijzonders'. Damn, en nu loopt daar die rijzige man, waar ik mijn ogen niet kan van af houden. De kikker werd een prins.


En zo is het al een paar keer gegaan. 'Studiegenootjes', die je herkent, maar bij wie je toch een steelse blik op de badge moet werpen om je de naam te herinneren. En die grijze muizen blijken dan ambitieus en vlot en sociaal en érg goed in hun werk te zijn. Die schuchtere jongens geplaagd door acné, zijn nu de meest aantrekkelijke mannen. Mannen en vrouwen die je niet opvielen (of die je zelfs maar niks vond!), zijn niet zelden het meest grappige of stralende middelpunt van de omgeving.
Kikkers zijn prinsen en prinsessen.

(....ik kan het niet laten..... hoe zouden zij over mij denken?)