Blij

Blij.

Terwijl ik Tien Grote Redenen heb om dat niet te zijn.
Omdat hij het niet ziet.
Om alles wat gezegd is.
Omdat mijn hart klopt in mijn keel als zijn ogen mijn richting uit dwalen.
Om alles wat niet gezegd is.
Zal ik doorgaan?

En toch...
Een zonnestraal kwam mij pesten door het raam, als een vervelend jeukend plekje en krabben helpt niet. En toen moest ik lachen.
Zomaar.
Gewoon blij.